ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΣΤΟΛΛΑ
Κάθε πρωί τον τελευταίο καιρό, αφού σιγοβράσει στο μπρίκι ο ελληνικός καφές, και αφού η γεύση του αφήσει την σφραγίδα του στην ολοκλήρωση του πρωινού ξυπνήματος, ενημερώνομαι από τα ειδησεογραφικά sites για τα «καινούργια γεγονότα», ρεπορτάζ πολιτικά κοινωνικά κλπ.
Αυτό που τελικά διαπιστώνω τα δύο και παραπάνω χρόνια της πανδημίας που ζούμε με ότι αυτό συνεπάγεται, είναι ότι τα κυρίαρχα πρόσωπα στον χώρο της πολιτικής όπως ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, ο υπουργός Υγείας Θ. Πλεύρης, κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας με διάφορες εξαγγελίες, ανακοινώσεις, δημοσιεύσεις στα social media, με σκοπό να λύσουν τα προβλήματα της κοινωνίας μας που ολοένα πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.
Η αντιπολίτευση από την άλλη φωνάζει όπως τα παιδιά που θέλοντας να ξεγελάσουν τους γονείς τους ότι διαβάσανε ενώ στην πραγματικότητα κοιτούσαν απλά το ρολόι να περάσει η ώρα, και με «αποφασιστικότητα» διατυμπανίζουν πώς θα έπρεπε να ενεργήσει ο κάθε υπεύθυνος ή πολιτικός για σοβαρά θέματα του τόπου μας.
«Η τέχνη θέλει μάστορα κι η φάβα θέλει λάδι» μονολογούσε η συγχωρεμένη γιαγιά μου. Και η τέχνη του να φέρεσαι αλλά και να ενεργείς με πολιτική ενσυναίσθηση είναι κάτι που λείπει πίσω από την κάθε βουλευτική θέση.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης λόγου χάριν, ο Υπουργός Ανάπτυξης και ο κατεξοχήν πια επικοινωνιακός σύνδεσμος των «πρέπει» της κυβέρνησης με τον λαό, βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση να προσπαθεί να καθαρίσει την οσμή του καπνού των περίεργων υποθέσεων αρχειοθέτησης της Novartis καθώς και εμφάνισης περίεργων αριθμών χιλιάδων ευρώ σε τραπεζικούς λογαριασμούς του.
Παρόλα αυτά η δικαιοσύνη γίνεται τόσο τυφλή φτάνοντας στα όρια του στραβισμού για τις συγκεκριμένες υποθέσεις, και οι εκάστοτε Εισαγγελείς βάζουν στο ρελαντί τις συνταγματικές διαδικασίες της αυτονόητης παρέμβασής τους, ενώ ταυτόχρονα το σύστημα δικαιοσύνης κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε περιπτώσεις όπως του άτυχου Άλκη που έχασε τόσο άδικα την ζωή του.
Κάποιος θα αναρωτηθεί είναι το ίδιο; Σαφώς κι εκ πρώτης όψεως δεν είναι, αλλά αποδείχθηκε ότι την τελευταία δεκαετία ότι οι δήθεν γραφειοκρατικές διαδικασίες, το τέχνασμα των παραγραφών, αλλά και οι «ανάγκες» των εκάστοτε κυβερνήσεων να αποστραγγίξουν τον απλό μεροκαματιάρη πολίτη φορτώνοντάς του την ευθύνη να γεμίσει τα άδεια ταμεία της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή φουσκώνουν οι λογαριασμοί του κάθε Γεωργιάδη στις τράπεζες, συνετέλεσαν (όλες οι προαναφερθείσας συνθήκες) στην «δολοφονία» πολλών συμπολιτών μας, μέσω αυτοκτονιών, εξαθλιωμένων συνθηκών ζωής, αλλά και άνοδος των ψυχιατρικών προβλημάτων.
Είναι λοιπόν καιρός να εφαρμοστεί εκείνο το ταλαιπωρημένο σύνταγμα μέσω της πραγματικής δικαιοσύνης, γιατί η κοινωνία δυστυχώς είναι έτοιμη να αποδώσει η ίδια δικαιοσύνη.
Παύλος Στόλλας
Ένας απλός πολίτης
(Καθηγητής Γραφιστικής, πρώην Art Director σε έντυπα ΜΜΕ)
