Ενώ στην ελληνική επικράτεια εκλύεται το 50% της σεισμικής ενέργειας όλης της Ευρώπης.
Του Διονύση Ζακυνθινού
Την παθογένεια των ιδιαίτερα ευάλωτων και επικίνδυνων κτιριακών κατασκευών που υπάρχουν (και) στην Πάτρα, τα οποία εκτιμάται ότι ανέρχονται περίπου στα 500 (!), ανέδειξε το πρόσφατο τραγικό περιστατικό με τον θάνατο συμπολίτη από την πτώση μαρμάρου στη Γούναρη.
Στην πλειονότητα τους πρόκειται για νεοκλασικά κτίρια της αχαϊκής πρωτεύουσας που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στατικότητας, παραμένοντας σε πολύ κακή κατάσταση, ως επί το πλείστον ετοιμόρροπα και εγκαταλειμμένα.
Υπολογίζεται ότι η Πάτρα διαθέτει περί τα 850 συνολικά κτίρια που έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα. Ο χαρακτηρισμός αυτός αναδεικνύει την αρχιτεκτονική αξία ενός τέτοιου κτιρίου, όμως από την άλλη δυσκολεύει, στον γραφειοκρατικό τομέα, τις εργασίες ανακατασκευής του, καθώς ακόμα και στην περίπτωση που ο ιδιοκτήτης αποφασίσει να προχωρήσει σε αυτές, θα πρέπει να πάρει την έγκριση από μία σειρά υπηρεσιών.
Ωστόσο, είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους ιδιοκτήτες των κτιρίων αυτών λόγω της οικονομικής στενότητας και των προβλημάτων που υπάρχουν, αδυνατούν όχι μόνο να τα επισκευάσουν, αλλά ακόμα και να τα συντηρήσουν.
Αφέθηκαν στην τύχη τους και μετατράπηκαν σε παγίδες
Έτσι πολλά από αυτά έχουν αφεθεί στην τύχη τους, ενώ με την πάροδο του χρόνου σε αρκετά η κατάσταση έχει χειροτερέψει, με αποτέλεσμα να έχουν μετατραπεί σε παγίδες θανάτου για τους περαστικούς ή γενικότερα από τους διερχόμενους από τα σημεία που βρίσκονται.
Κάνοντας κανείς μία βόλτα τόσο στο κέντρο της Πάτρας όσο και στην Άνω πόλη, συναντά ουκ ολίγα τέτοια σπίτια.
Στην Καραϊσκάκη, στην Αράτου, στη Μεσολογγίου, στη Γερμανού και σε αρκετά ακόμα σημεία της πόλης υπάρχουν κτίρια που έχουν χαρακτηριστεί επικίνδυνα και απαιτείται άμεσα η κατεδάφιση τους.
Πρόβλημα και με κατασκευές του παλιού οικοδομικού κανονισμού
Αλλά δεν είναι μόνο τα εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά. Είναι και τα σπίτια που κατασκευάστηκαν με τον παλιό οικοδομικό κανονισμό, πριν από το 1985, και αρκετά από τα οποία, εκτός από τις επιφανειακές βλάβες, με την αναπόδραστη φθορά του χρόνου θεωρείται σίγουρο ότι έχουν πρόβλημα και στον φέροντα οργανισμό.
