Και το ηχητικό τι έγινε; Καταστράφηκε; Από ποιον; Πού; Στην Προεδρία ή στη Βουλή; Με ποια εξουσιοδότηση; Και η απομαγνητοφώνηση που κυκλοφορεί τελικά κάπου στην Προεδρία είναι ακριβής; Ή μήπως έτυχε κάποιας επεξεργασίας από κάποιον ή κάποιους; Μυστήριο.
Ομολογώ πως τέτοιο παπατζιλίκι για το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015 δεν το είχα φανταστεί.
Εδώ τα πρακτικά, εκεί τα πρακτικά, πού είναι τα πρακτικά.
Προφανώς έγινε παιχνίδι από κάποιους, δεν είμαι αφελής. Αλλά έως τώρα δεν μάθαμε κάτι διαφορετικό από όσα ξέραμε ήδη, συνεπώς αγνοώ τη σκοπιμότητα του παιχνιδιού.
Θεωρητικά (και να μην παρεξηγηθώ: λέω θεωρητικά…) μια αναψηλάφηση ίσως ευνοούσε τους χαμένους από την έως τώρα κυρίαρχη εκδοχή της υπόθεσης, δηλαδή τον Τσίπρα και τον Παυλόπουλο.
Άλλωστε ο Τσίπρας ξεκίνησε την αναζήτηση των πρακτικών για να μάθουμε την «άλλη αλήθεια». Τελικά όμως «άλλη αλήθεια» δεν βρέθηκε, ούτε ακούστηκε κάτι σχετικό.
Και τα πρακτικά; Αλαλούμ.
Τηρήθηκαν, δεν τηρήθηκαν, τηρήθηκαν λίγο. Τα τήρησαν πρακτικογράφοι της Βουλής που αφού τα «απομαγνητοφώνησαν» τα επέστρεψαν στην Προεδρία (δήλωση Παυλόπουλου, 12/7).
Συνεπώς υπήρχε μαγνητοφώνηση αφού υπήρχε και «απομαγνητοφώνηση».
Και το ηχητικό τι έγινε; «Δεν παρέλαβα κανένα ηχητικό» (δήλωση Σακελλαροπούλου, «ΤΑ ΝΕΑ», 12/7).
Και το απομαγνητοφωνημένο; Δεν φυλάχτηκε στο αρχείο της Προεδρίας της Δημοκρατίας αλλά σε… ένα ντουλάπι στο γραφείο του τότε Προέδρου.
Ο τότε γραμματέας της Προεδρίας πρέσβης ε.τ. Γ. Γεννηματάς δήλωσε μάλιστα εγγράφως ότι ουδέποτε παρέλαβε πρακτικά και ηχητικό («ΤΟ ΒΗΜΑ», 13/7).
Η επόμενη Πρόεδρος τα βρήκε στο ντουλάπι χωρίς το ηχητικό και ευτυχώς τα παρέδωσε στο αρχείο της Προεδρίας.
Και το ηχητικό τι έγινε; Καταστράφηκε; Από ποιον; Πού; Στην Προεδρία ή στη Βουλή; Με ποια εξουσιοδότηση;
Και η απομαγνητοφώνηση που κυκλοφορεί τελικά κάπου στην Προεδρία είναι ακριβής; Ή μήπως έτυχε κάποιας επεξεργασίας από κάποιον ή κάποιους; Μυστήριο.
Όλα αυτά κινούνται στα όρια του εξωφρενικού.
Κι όταν δεν μπορούμε να βρούμε τα πρακτικά ενός Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, περιμένετε να συμφωνήσουν ο Βενιζέλος με τον Γεραπετρίτη για το Μεταναστευτικό;
Δεν υπάρχει περίπτωση. Ακόμη περισσότερο όταν αρμόδιες για να αντιμετωπίζουν έκτακτες κι επείγουσες καταστάσεις και κινδύνους είναι οι κυβερνήσεις.
Ούτε ο Άρειος Πάγος, ούτε το ΣτΕ, ούτε το δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.
Ας κάνει λοιπόν η κυβέρνηση ό,τι κρίνει σωστό κι αναγκαίο για να αντιμετωπιστεί η επείγουσα κι επικίνδυνη κατάσταση που όλοι έχουμε αντιληφθεί.
«Salus populi, suprema lex esto» – υπέρτατος νόμος, η σωτηρία του λαού. «Προληπτικός έλεγχος» νομιμότητας δεν προβλέπεται.
Μετά θα επιληφθούν ασφαλώς και τα δικαστήρια.
Αν μάλιστα δεν φτάσουν ούτε τα δικαστήρια, no problem. Θα οργανώσουμε ημερίδα νομικής σκέψης με πολλούς και ενδιαφέροντες ομιλητές να το κουβεντιάσουμε ζωηρά.
