Η υπόθεση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για μια ουσιαστική συζήτηση γύρω από το revenge porn και τις επιπτώσεις του.
Της Νικόλ Μακρή
Η πρόσφατη αποκάλυψη για την καταδίκη πασίγνωστου παρουσιαστή σε υπόθεση revenge porn δεν προκάλεσε απλώς αμηχανία στον χώρο της τηλεόρασης αλλά ανέδειξε για άλλη μια φορά τη βαθιά σιωπή που εξακολουθεί να περιβάλλει τέτοιου είδους υποθέσεις όταν αφορούν δημόσια πρόσωπα.
Το ρεπορτάζ της Άριας Καλύβα μέσα από την εκπομπή «Ραντεβού το ΣΚ» του OPEN έφερε στο φως μια υπόθεση που χρονολογείται από το 2016. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, ο παρουσιαστής παρά τις εκκλήσεις της τότε συντρόφου του να διαγράψει προσωπικό υλικό που είχαν τραβήξει κατά τη διάρκεια της σχέσης τους όχι μόνο δεν το έσβησε αλλά το έδειξε και σε τρίτο πρόσωπο. Η γυναίκα υπέστη σοβαρές ψυχολογικές συνέπειες απομονώθηκε κοινωνικά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη δουλειά της.
Χρόνια αργότερα προσέφυγε στη Δικαιοσύνη ζητώντας αποζημίωση ύψους 50.000 ευρώ. Το δικαστήριο της αναγνώρισε 10.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστη κρίνοντας ότι υπήρξε σαφής παραβίαση της ιδιωτικότητάς της. Όπως δήλωσε ο δικηγόρος της Απόστολος Λύτρας η ποινική υπόθεση είχε τεθεί στο αρχείο για τυπικούς και όχι ουσιαστικούς λόγους ενώ η εντολέας του δεν είχε τότε τη δύναμη να κινηθεί νομικά.
Ωστόσο το ζήτημα δεν σταματά στην απόφαση του δικαστηρίου. Η δημόσια συζήτηση που ακολούθησε αποκαλύπτει ένα ευρύτερο πρόβλημα τη συνεχή απροθυμία των μέσων να κατονομάσουν ανθρώπους που διαθέτουν αναγνωρισιμότητα και ισχύ ακόμη και όταν υπάρχει καταδίκη. Το επιχείρημα περί προστασίας προσωπικών δεδομένων χρησιμοποιείται συχνά ως ασπίδα πίσω από την οποία κρύβεται μια παλιά νοοτροπία ότι τα δημόσια πρόσωπα πρέπει να προστατεύονται περισσότερο από τους υπόλοιπους.
Η υπόθεση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για μια ουσιαστική συζήτηση γύρω από το revenge porn και τις επιπτώσεις του. Πρόκειται για μια μορφή κακοποίησης που δεν περιορίζεται σε διαρροές στο διαδίκτυο αλλά πλήττει σε βάθος την ψυχική υγεία και την κοινωνική υπόσταση του θύματος. Παρ’ όλα αυτά στην Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως προσωπική υπόθεση και όχι ως κοινωνικό πρόβλημα.
Η σιωπή γύρω από το όνομα του παρουσιαστή είναι ενδεικτική. Όχι γιατί το κοινό χρειάζεται να το μάθει αλλά γιατί ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ επιλέγουν να καλύψουν τέτοιες ιστορίες δείχνει πόσο δύσκολα αναμετριόμαστε με την έννοια της ευθύνης. Όταν μια γυναίκα βρίσκει τη δύναμη να μιλήσει το ελάχιστο που μπορεί να κάνει ο δημόσιος λόγος είναι να σταθεί στο πλευρό της χωρίς υπεκφυγές.
Το revenge porn δεν είναι ούτε λάθος της στιγμής ούτε παρεξήγηση. Είναι βία εξευτελισμός και παραβίαση. Και κάθε φορά που αντιμετωπίζεται με δισταγμό ή αποσιώπηση το μήνυμα που περνά είναι απλό …ότι ακόμα και η αλήθεια πρέπει να σιωπά όταν αφορά τους ισχυρούς.
Ίσως τελικά αυτή να είναι η πιο ύπουλη μορφή ανοχής η σιωπηλή. Όχι εκείνη που δικαιολογεί ανοιχτά τη βία αλλά αυτή που απλώς κοιτάζει αλλού.-
