«Φαντάζομαι τον δυστυχή που κατέχει την έδρα να φτύνει τον κόρφο του και να ψάχνει ξεματιάστρα» σχολίασε κάποιος
Της Νικόλ Μακρή
Η πολιτική είναι γεμάτη από ατάκες που δεν έπρεπε ποτέ να ειπωθούν. Αλλά καμία δεν είχε τόσο αμήχανη ειλικρίνεια όσο αυτή. «Είμαι ένα θάνατο μακριά από την έδρα», είπε η Βάσια Αναστασίου, υποψήφια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Ανατολική Αττική, και μέσα σε λίγες ώρες έγινε το νέο viral trend της εβδομάδας.
Το είπε χαριτολογώντας, όπως εξήγησε μετά. Όμως στα social media το “χαριτολογώντας” έχει μικρότερη διάρκεια ζωής και από δελτίο ειδήσεων. Η φράση απομονώθηκε, κόπηκε, ανέβηκε στο X, και πριν καν προλάβει να πει «εννοούσα κάτι άλλο», το διαδίκτυο είχε πάρει φωτιά.
Όλοι έσπευσαν να σχολιάσουν. Άλλοι με χιούμορ («φαντάζομαι τον δυστυχή που κατέχει την έδρα να ψάχνει ξεματιάστρα»), άλλοι με αποδοκιμασία («τέτοια ελαφρότητα δεν χωρά στην πολιτική»). Όμως, αν το καλοσκεφτείς, μέσα στην ατυχία της Αναστασίου υπήρχε κάτι σχεδόν λυτρωτικό…μια απροκάλυπτη ειλικρίνεια που λείπει απελπιστικά από τον δημόσιο λόγο.
Η φράση της ήταν λάθος. Αλλά ήταν ανθρώπινο λάθος. Και αυτό, σε μια πολιτική σκηνή γεμάτη ξύλινο λόγο, προετοιμασμένες απαντήσεις και στρατηγικές επικοινωνίας, μοιάζει σχεδόν αναζωογονητικό και εξαιρετικά διασκεδαστικό οφείλω να ομολογήσω.
Η Βάσια Αναστασίου δεν είναι “πολιτικός παλιάς κοπής”. Ανήκει στη νέα γενιά του ΠΑΣΟΚ — άνθρωποι που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στη φρεσκάδα και τη σοβαρότητα, ανάμεσα στο “μιλάω ανθρώπινα” και στο “προσέχω μην παρεξηγηθώ”. Και μέσα σ’ αυτό το αμήχανο και κάπως μετέωρο βήμα, έκανε αυτό που πολλοί φοβούνται…μίλησε χωρίς φίλτρο.
Ήταν άστοχο; Ναι. Ήταν κακόβουλο; Όχι.
Και ίσως αυτό να είναι το πιο ενδιαφέρον. Ότι μια φράση ειπωμένη με ελαφρότητα αποκάλυψε, άθελά της, την πιο γνήσια πλευρά αυτής της νέας γενιάς πολιτικών….προσπαθούν, αγχώνονται, θέλουν να δείξουν ότι δεν είναι ρομπότ. Και μερικές φορές, το παρακάνουν.
Το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που παλεύει να ξαναβρεί τον τόνο του ανάμεσα στη νοσταλγία και την ανανέωση, χρειάζεται πρόσωπα σαν τη Βάσια Αναστασίου. Νέους ανθρώπους που φέρνουν αυθεντικότητα — ακόμη κι αν αυτή συνοδεύεται από γκάφες. Γιατί, ειλικρινά, προτιμάς έναν πολιτικό που λέει μια άστοχη ατάκα ή κάποιον που δεν λέει ποτέ τίποτα;
Το viral της Αναστασίου ήταν μια μικρή υπενθύμιση ότι η πολιτική δεν είναι πάντα καθαρή, προσεγμένη και κομψή. Είναι ανθρώπινη, με λάθη, φράσεις που ξεφεύγουν, στιγμές που παγώνεις μετά το “τι είπα τώρα;”. Και ίσως, κάπου μέσα σε αυτή την αμηχανία, να βρίσκεται η πραγματική αλλαγή.
Το “είμαι ένα θάνατο μακριά από την έδρα” ήταν άστοχο, ναι. Αλλά ήταν και το πιο αυθεντικό πράγμα που ακούσαμε τελευταία από την πολιτική σκηνή. Κι αν αυτό δεν είναι πρόοδος, τότε τι είναι;
Κάποιες από τις αντιδράσεις στα social media:
