Οι πολιτικοί που ταυτίστηκαν με σημαδιακά νομοθετήματα.
Του Διονύση Ζακυνθινού
Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα υπήρξαν πολιτικά πρόσωπα που (χωρίς να το επιδιώξουν) ταύτισαν το όνομα τους με σημαδιακές νομοθετικές πρωτοβουλίες και τομές, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους στην κοινωνία.
Ο «Νόμος Πεπονή», ο «Νόμος Κατσέλη», και φυσικά ο «Νόμος Κατρούγκαλου», θα μνημονεύονται στο πέρασμα των χρόνων, ως σημεία αναφοράς είτε με θετικό είτε με αρνητικό πρόσημο.
Αναμφίβολα, όμως, είναι η Λούκα Κατσέλη που θα τη θυμούνται πολλοί, ενδεχομένως και με μια ειλικρινή ευγνωμοσύνη, καθότι συνέδεσε το όνομα της με τον πρώτο νόμο που ψηφίστηκε για την προστασία της πρώτης κατοικίας.
Εξ ου και η σχετική βράβευση της, το 2020, στη διάρκεια εκδήλωσης που συνδιοργανώθηκε από την Ένωση Γυναικών Πάτρας και τον Σύνδεσμο Αποστράτων Ελληνικής Αστυνομίας Αχαΐας, υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, για την παρουσίαση του ιστορικού μυθιστορήματος της συγγραφέως Ευρυδίκης Λειβαδά – Ντούκα με τον τίτλο: «Στους θρόνους της Αποκάλυψης».
Ως εκ τούτου, εικάζουμε βάσιμα ότι και η ίδια η Λούκα Κατσέλη, θα θεωρεί σαν το μεγαλύτερο «παράσημο» της πολιτικής διαδρομής της το γεγονός ότι χάρη στον δικό της (ας μάς επιτραπεί δημοσιογραφική αδεία η απόδοση κυριότητας) νόμο, τον «Νόμο Κατσέλη», χιλιάδες Έλληνες γλίτωσαν το σπίτι τους.
Ο «Νόμος Πεπονή»
Τις εποχές των «παχέων αγελάδων» και σε ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο, με έναν άλλο νόμο, πρωταγωνίστησε ο Αναστάσης Πεπονής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν ως νεαρός πολιτικός ο Σάκης (όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν) Πεπονής ανέλαβε ως γενικός διευθυντής του ΕΙΡ την κρατική ραδιοφωνία, όντας άγνωστος στο ευρύ κοινό, μια εφημερίδα για να τον… πικάρει, έγραψε χαριτολογώντας: «Αν είσαι μάνα και πονείς, πες μου ποιος είναι ο Πεπονής».
Όμως, ο Πεπονής έμελλε να γράψει Ιστορία. Ήταν ο πρώτος πολιτικός που είδε το όνομα του να ταυτίζεται με ένα νόμο.
Κι αυτός ήταν ο νόμος 2190/94, που έμεινε στην Ιστορία ως «Νόμος Πεπονή» και καθιέρωσε για πρώτη φορά στο ελληνικό κράτος ένα αξιοκρατικό σύστημα για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Ήταν ένα νομοθέτημα που εκπόνησε και επέβαλε σχεδόν μόνος. Και το υπερασπίστηκε ακόμη και με την παραίτησή του, όταν δήλωσε ότι, παρά τον νόμο που πέρασε, συνεχίζονταν οι προσλήψεις από το παράθυρο. «Αν δεν παραιτηθώ ο νόμος δεν στέκεται», φέρεται να είπε στον Ανδρέα Παπανδρέου που προσπάθησε να τον αποτρέψει από την παραίτηση. Κανείς άλλος δεν το είχε κάνει έως τότε.
Ο «Νόμος Πεπονή» καταγράφηκε ως μια γενναία απόπειρα απελευθέρωσης του πολιτικού συστήματος από τα δεσμά του, καθώς ο βουλευτής έπαψε σε μεγάλο βαθμό να αισθάνεται τον ψηφοφόρο να τον τραβάει από το μανίκι. Ήταν ίσως η πιο σημαντική ως εκείνη τη στιγμή πράξη εκσυγχρονισμού της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Το ΑΣΕΠ είναι το επιστέγασμα του περίφημου «Νόμου Πεπονή», που έκτοτε εδραιώθηκε και προσέλαβε σταδιακά μια αδιαμφισβήτητη θεσμική διάσταση. Όχι ακριβώς κάτι δεδομένο και αυτονόητο κάποτε για μια χώρα στην οποία το «μέσο» ήταν σταθερή και ανυπέρβλητη αξία για πολλές δεκαετίες.
Όμως, όπως σε κάθε νόμισμα υπάρχουν δύο όψεις, έτσι και οι νόμοι που οδήγησαν σε ανατροπές και αλλαγές των δεδομένων δεν ήταν πάντα για καλό, υπό την έννοια ότι όχι μόνο δεν ευεργέτησαν το κοινωνικό σύνολο αλλά καταπάτησαν και κεκτημένα του που θεωρούνταν απαραβίαστα.
Και ο «Νόμος Κατρούγκαλου»
Ένας, όμως, συνδέθηκε με το όνομα του υπουργού που τον πέρασε. Φυσικά και αναφερόμαστε στον περιβόητο «Νόμο Κατρούγκαλου», που είναι πλέον συνώνυμος με την περικοπή των συντάξεων.
Αυτός επανήλθε πρόσφατα στην επικαιρότητα, καθώς μόλις την περασμένη Δευτέρα 14.252 νέοι συνταξιούχοι εισέπραξαν κατά μέσο όρο 60 ευρώ λιγότερα συγκριτικά με τους άλλους συνταξιούχους, απόρροια του προαναφερόμενου νόμου που ψηφίστηκε τον Μάιο του 2016 και φέρει το όνομα του πρώην υπουργού.
Δυστυχώς για τον ίδιο τον Γιώργο Κατρούγκαλο, δικαίως ή αδίκως, θα μείνει στην Ιστορία ως ο πολιτικός που «ψαλίδισε» τους συνταξιούχους. Προφανώς δεν θα επιθυμούσε να περικόψει τις συντάξεις, ωστόσο βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να το κάνει επωμιζόμενος κι ένα διαχρονικό, προσωπικό και πολιτικό, κόστος.
Ως εκ τούτου, σε αντίθεση με την Λούκα Κατσέλη, εκτιμούμε ότι δεν θα μνημονεύεται θετικά στο μέλλον, ουδέποτε θα τού δοθεί μια τιμητική πλακέτα.
Άτιμη πολιτική, που άλλους τούς ανεβάζεις και άλλους τούς κατεβάζεις…
