Αν θέλουμε μια χώρα ανταγωνιστική, ας επενδύσουμε σε σταθερές δουλειές, αξιοπρεπείς μισθούς, σύγχρονες κοινωνικές υποδομές, όχι σε ευέλικτα ωράρια που συντρίβουν τον άνθρωπο.
Του Παύλου Χρηστίδη
Σε κάθε κοινωνία που θέλει να αποκαλείται δημοκρατική, η εργασία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Είναι η θεμέλια λίθος της αξιοπρέπειας, της ευημερίας, της κοινωνικής ειρήνης. Κι όμως, στην Ελλάδα του 2025, κατατίθεται ένα νομοσχέδιο που αποδομεί δεκαετίες κοινωνικών κεκτημένων, μετατρέποντας την εργασία από δικαίωμα σε πεδίο αυθαιρεσίας.
Το προτεινόμενο θεσμικό πλαίσιο νομιμοποιεί την επισφάλεια: συμβάσεις μιας ημέρας, εργάσιμες ημέρες 13 ωρών, απόλυση με ένα SMS, εξαντλητικές υπερωρίες χωρίς διασφαλίσεις. Αυτά δεν συνιστούν «μεταρρύθμιση». Είναι υποχώρηση. Δεν είναι μέλλον. Είναι ένα επικίνδυνο πισωγύρισμα.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως προσαρμόζεται στις ανάγκες της οικονομίας. Όμως μια οικονομία που βασίζεται στη φθηνή, εξουθενωτική εργασία, δεν είναι βιώσιμη. Είναι μια οικονομία χωρίς προοπτική.
Όταν μόνο το 24% των εργαζομένων καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις, αντί για το 80% που θέτει ως στόχο η ΕΕ, δεν έχουμε εκσυγχρονισμό. Εχουμε απορρύθμιση. Και πίσω από κάθε τέτοιο στατιστικό, υπάρχει μια οικογένεια που παλεύει, ένας νέος που φεύγει, μια κοινωνία που απογοητεύεται.
Ο πραγματικός εκσυγχρονισμός δεν είναι η κατάργηση των δικαιωμάτων. Είναι η ενίσχυσή τους. Δεν είναι η αποδόμηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Είναι η αναβάθμισή της. Αν θέλουμε μια χώρα ανταγωνιστική, ας επενδύσουμε σε σταθερές δουλειές, αξιοπρεπείς μισθούς, σύγχρονες κοινωνικές υποδομές, όχι σε ευέλικτα ωράρια που συντρίβουν τον άνθρωπο.
Η εργασία πρέπει να στηρίζει τη ζωή, όχι να τη στερεί. Οφείλουμε να επαναφέρουμε στο προσκήνιο τις αρχές που ενέπνευσαν το οκτάωρο: ισορροπία, χρόνος για την οικογένεια, χρόνος για τον εαυτό, χρόνος για όνειρα. Γιατί αν η Δημοκρατία χτίζεται κάλπη την κάλπη, ενδυναμώνεται κάθε μέρα μέσα στον χώρο εργασίας.
Το στοίχημα δεν είναι μόνο πολιτικό. Είναι υπαρξιακό. Αν θέλουμε μια κοινωνία που προοδεύει και δεν επιβιώνει, που γεννά και δεν μαραζώνει, πρέπει να υπερασπιστούμε την εργασία με θάρρος, θεσμική σοβαρότητα και κοινωνική ενσυναίσθηση.
Το μέλλον της Ελλάδας δεν μπορεί να μοιάζει με το παρελθόν που αφήσαμε πίσω. Η εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης χρειάζεται ενιαίους, δίκαιους κανόνες και ευκαιρίες για όλους, σεβασμό και ελευθερία στον άνθρωπο να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της εποχής.
Ο κ. Παύλος Χρηστίδης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ.
