Ο Πατρινός πρωτοπόρος του ελληνικού τουρισμού και δημιουργός της «Μεγάλης Βρετανίας»
Του Διονύση Ζακυνθινού
Λίγοι γνωρίζουν ότι ο δημιουργός του εμβληματικού ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία» αλλά και ο πρώτος πρόεδρος των Σχολών Τουριστικών Επαγγελμάτων, Θεόδωρος Πετρακόπουλος, ήταν Πατρινός.
Γεννημένος το 1880 την Πάτρα, ο Πετρακόπουλος ασχολήθηκε αρχικά με τη δημοσιογραφία. Κατά την εξαετή παραμονή του στη Ρώμη λόγω σπουδών (1904-1910) έστελνε ανταποκρίσεις στην εφημερίδα «Eστία», που αφορούσαν συχνά στον τουρισμό. Όπως έλεγε ο ίδιος «εσκέφθην και εγώ, τότε ότι και η Ελλάς που δεν υστερούσε της Ιταλίας, ούτε εις φυσικάς καλλονάς ούτε εις αρχαιολογικούς θησαυρούς, θα ηδύνατο να εκμεταλλευθή την βιομηχανίαν των ξένων».
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, διετέλεσε για τρία χρόνια (1912-1915) διευθυντής του γραφείου Τύπου και ιδιαίτερος γραμματέας του Βενιζέλου. Μάλιστα με αυτές τις δύο ιδιότητες μετείχε στην υπό τον πρωθυπουργό αντιπροσωπεία, που μετέβη στο Βουκουρέστι για την υπογραφή της ομώνυμης συνθήκης (10 Αυγούστου 1913), με την οποία τερματίστηκε ο Βαλκανικός Πόλεμος.
Ο Πετρακόπουλος πρότεινε τη δημιουργία του Ε.Ο.Τ. (1929) στα πρότυπα του αντίστοιχου ιταλικού Οργανισμού ΕΝΙΤ (έτος ίδρυσης 1919), διότι παρακολουθούσε τα δρώμενα στη γείτονα λόγω της εκεί μακρόχρονης παραμονής του. Υπήρξε μάλιστα ο μόνος που μετείχε στα πρώτα Δ.Σ., τόσο του προπολεμικού όσο και του μεταπολεμικού Ε.Ο.Τ.
Το 1930 ανέλαβε καθήκοντα προέδρου του πρώτου Δ.Σ. του Ε.Ο.Τ. και ασχολήθηκε κυρίως με θέματα διεθνών σχέσεων. Συνεργάστηκε στενά με τον Ελληνοτουρκικό Σύνδεσμο, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, διότι πίστευε στην ανάπτυξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Το 1934, ως ιδιοκτήτης και γενικός υπεύθυνος λειτουργίας του εμβληματικού ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία» της Αθήνας, δημιούργησε την πρώτη εταιρία κρατήσεων σε συνεργασία με τα πιο σημαντικά ξενοδοχεία της Γαλλίας, Ιταλίας, Αγγλίας και Βελγίου.
Το 1935 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου, ενώ πρωτοστάτησε το 1937 και στη δημιουργία του Ταμείου Ασφαλίσεως Ξενοδόχων.
Το ίδιο έτος, συνέβαλε αποφασιστικά στην ίδρυση των Σχολών Τουριστικών Επαγγελμάτων, αναλαμβάνοντας καθήκοντα προέδρου του πρώτου Δ.Σ, ενώ για πολλά χρόνια, κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας, χρησιμοποιήθηκαν ως καθηγητές των Τουριστικών Σχολών στελέχη που είχαν εργαστεί σε διάφορα τμήματα του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία», αφού το ιστορικό ξενοδοχείο αποτέλεσε πραγματικό εργαστήρι πρακτικής εξάσκησης των εργαζομένων.
Το 1951 τοποθετήθηκε μέλος του πρώτου Δ.Σ. του επανιδρυθέντα Ε.Ο.Τ. Τότε είχε υποστηρίξει ην τοποθέτηση του Δ. Παπαευστρατίου στη θέση του Γ.Γ. του Οργανισμού, με τον οποίο συνεργαζόταν επαγγελματικά και έτσι γνώριζε τις ικανότητές του. Επίσης, είχε καθοριστική συμβολή στη δημιουργία της γνωστής αλυσίδας των ξενοδοχείων του Ε.Ο.Τ. «Ξενία».
Παράλληλα, ανέπτυξε πολυποίκιλη κοινωνική δράση αναλαμβάνοντας παρασκηνιακές αποστολές ενώ διατηρούσε στενή φιλική σχέση με τους Ιωάννη Ρούφο, Δημήτριο Γούναρη, Ανδρέα Μιχαλακόπουλο και Ελευθέριο Βενιζέλο.
Πέθανε το 1963 σε ηλικία 83 ετών.