Μιλάνο Άνοιξη-Καλοκαίρι 2026: Μια πόλη, τέσσερις ιστορίες κομψότητας.
Της Νικόλ Μακρή
Το Μιλάνο πάντα ήξερε να κρύβει τον παλμό του κάτω από στρώματα μπετόν και ομίχλης. Αυτήν την εβδομάδα, όμως, η πόλη άφησε τον εαυτό της γυμνό και ντυμένο ταυτόχρονα. Οι δρόμοι γύρω από το Duomo μύριζαν καφέ και βρεγμένο πλακόστρωτο, ενώ πίσω από κλειστές πόρτες ατελιέ στήνονταν μικρές τελετουργίες που είχαν στόχο να μας πείσουν ότι το ντύσιμο δεν είναι επιφάνεια, αλλά τρόπος να υπάρχουμε!
Prada – οι στολές ως νέα ποίηση
Η Prada επέλεξε τον βιομηχανικό χώρο του Deposito στο Fondazione Prada, όπου η γύμνια του τσιμέντου συναντούσε ένα πορτοκαλί λακαρισμένο πάτωμα και μας έδειξε τι σημαίνει κομψότητα σήμερα. Ο Raf Simons και η Miuccia Prada έφτιαξαν μια συλλογή που ήθελε να συναρπάσει. Στρατιωτικά πουκάμισα με επωμίδες, παντελόνια με πιέτες, δερμάτινα εργατικά παπούτσια όλα στοιχεία που μιλούν για πειθαρχία. Μακριά γάντια όπερας, σκουλαρίκια από τη νέα σειρά κοσμημάτων, κρυσταλλικές λεπτομέρειες και υφάσματα ταφτά με όγκους που έσπαγαν την αυστηρότητα.
Το πιο αναπάντεχο δώρο της συλλογής ήταν μια εκδοχή παραδοσιακής φορεσιάς σε στυλ ντιρντλ, που παρέπεμπε στις πρώτες επαναστατικές στιγμές της Miuccia όταν αμφισβητούσε τη μπουρζουά αισθητική. Ήταν σαν μια επιστροφή στις ρίζες με βλέμμα στραμμένο στο αύριο. Η Prada, όπως πάντα δεν ακολούθησε τάσεις τις επινόησε!
Jil Sander – η καθαρότητα του λιγότερου
Στην Piazza Castello, εκεί όπου ο οίκος δεν είχε δείξει συλλογή εδώ και οκτώ χρόνια, ο Simone Bellotti έδωσε το πρώτο του σόου ως καλλιτεχνικός διευθυντής. Η επιστροφή στον συγκεκριμένο χώρο δεν ήταν τυχαία . Ένα «επιστρέφουμε στις ρίζες» πίσω στη δεκαετία του ’90, όταν η Jil Sander έδειξε στον κόσμο ότι η δύναμη δεν χρειάζεται βάτες, ούτε χρυσά κουμπιά, ούτε φωναχτές δηλώσεις.
Τα ρούχα που παρουσιάστηκαν ήταν η ενσάρκωση της σπάνιας καθαρότητας: λευκά πουκάμισα, ζιβάγκο, tailored σακάκια με κοντά πέτα και σφιχτή μέση, φούστες με κοψίματα που θύμιζαν τις χαρακιές του Lucio Fontana.
Ο Bellotti δεν επεδίωξε το φαντασμαγορικό έφτιαξε ρούχα που θες να φορέσεις. Η συλλογή μίλησε για μια νέα γυναίκα που ξέρει την αξία της απλότητας και δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να την αποδείξει.
Bottega Veneta – η χειροτεχνία ως ύψιστη πολυτέλεια
Credit: Launchmetrics
Credit: Launchmetrics
Η Louise Trotter, στο πρώτο της σόου για τη Bottega Veneta, μας υπενθύμισε τι σημαίνει αντικείμενο-πόθος. Η πρόσκληση ήταν ήδη προφητική: ένα δερμάτινο δίχτυ που άνοιγε σε 3D tote bag. Στην πασαρέλα, η Lauren Hutton εμφανίστηκε με μια νέα εκδοχή του θρυλικού φακέλου που είχε κρατήσει στο American Gigolo.
Η συλλογή ξανασυστήνει την τεχνική intrecciato, όχι ως παρελθόν αλλά ως μέλλον. Τσάντες σε όλες τις μορφές από μικροσκοπικά βραδινά μέχρι ταξιδιωτικούς σάκους. Κι όμως, η Trotter δεν έμεινε στο δέρμα αλλά πειραματίστηκε με ανακυκλωμένα φτερά, βαμβακερά δίχτυα και σιφόν, πλέκοντας μπλούζες και φούστες που έμοιαζαν να πάλλονται.
Εκεί στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην παράδοση και την καινοτομία, η Bottega Veneta απέδειξε πως δικαίως είναι το πιο cool πρόσωπο της σύγχρονης πολυτέλειας.
Giorgio Armani – το αποχαιρετιστήριο χειροκρότημα
Κι έπειτα ήρθε η στιγμή που όλη η πόλη περίμενε. Η συλλογή Giorgio Armani Άνοιξη–Καλοκαίρι 2026, αφιερωμένη στα πενήντα χρόνια του label και στον ίδιο τον δημιουργό του, ήταν κάτι παραπάνω από σόου. Ήταν υπόκλιση. «Είναι η τελευταία που σχεδίασε ο ίδιος ο βασιλιάς και πολύ παραπάνω από μια επίδειξη. Είναι το arrivederci από όλους εμάς», έγραψε η Vogue Italia.
Στο αίθριο της πινακοθήκης, τα μοντέλα περπάτησαν ανάμεσα σε έργα τέχνης που φιλοξενούν την έκθεση Giorgio Armani: Milano, per amore. Η ίδια η πόλη έμοιαζε να αναγνωρίζει την κληρονομιά του όχι μόνο στον τρόπο που ντύνεται, αλλά και στον τρόπο που σκέφτεται την κομψότητα. Οι φούστες συναρμολογημένες από διαφορετικά φύλλα πλισέ, οι στηθόδεσμοι που δεν αγκάλιαζαν αλλά απλώς άγγιζαν το σώμα, όλα έδειχναν μια νέα αισθητική.
Δεν υπήρχε μελαγχολία, μόνο συγκίνηση. Το Μιλάνο δεν θρηνούσε πανηγύριζε για το έργο ενός δημιουργού που είχε ντύσει την ίδια του την ψυχή στην πόλη.
Τέσσερις στιγμές, τέσσερις οίκοι, τέσσερις τρόποι να πεις πως η μόδα ζει. Από την προστατευτική Prada μέχρι την καθαρότητα της Jil Sander, από τη χειροποίητη μαγεία της Bottega Veneta ως τον θρύλο του Armani, το Μιλάνο απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν είναι απλώς πρωτεύουσα της μόδας, είναι εργαστήριο συναισθημάτων και καθρέφτης εποχών.
Και καθώς τα φώτα έσβηναν και οι δρόμοι γέμιζαν ξανά με τη σιωπή της πόλης, έμενε η αίσθηση ότι η μόδα δεν είναι απλά μια βιομηχανία είναι μια γλώσσα. Και το Μιλάνο, όπως κάθε φορά, μίλησε την πιο καθαρή και δυνατή εκδοχή της.-