Το κράτος, η πολιτεία, οι εκάστοτε κυβερνήσεις δίνουν το παράδειγμα της αυθαιρεσίας.
Της Ιωάννας Μάνδρου
Πριν από λίγες εβδομάδες ένα ακόμα γερό πρόστιμο, που ξεπερνά τα 400 εκατ. ευρώ, καταλογίστηκε από τις ευρωπαϊκές αρχές σε βάρος της Ελλάδας για τις παρανομίες με τις αγροτικές και κτηνοτροφικές επιδοτήσεις. Δυστυχώς, το πρόστιμο αυτό δεν ήταν το πρώτο, και ας ελπίσουμε – η ελπίδα πεθαίνει τελευταία – ότι θα είναι το τελευταίο.
Πρόστιμα για τις ίδιες παρανομίες, με τα ανύπαρκτα αιγοπρόβατα, τα βοσκοτόπια, τα μελίσσια, τις ελιές, είχαμε και στο παρελθόν, όπως δυστυχώς και για πολλά ακόμα, όπως για παράδειγμα τις χωματερές, που αποτελούν για ευρωπαϊκή χώρα μια από θλιβερές, τριτοκοσμικού τύπου παρανομίες.
Τα τελευταία χρόνια, όπου οι ευρωπαϊκές αρχές εμπλέκονται – διότι δεν εμπλέκονται παντού σε ελέγχους –, τρώμε πρόστιμα γερά, που τα πληρώνει στο τέλος ο φορολογούμενος, ο οποίος έχει και αυτός εθιστεί, όπως και η πολιτική μας τάξη, στις παρανομίες και τις αυθαιρεσίες πάσης φύσεως, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετέχουν σε αυτές και πολύ περισσότεροι εκείνοι που λένε «δεν βαριέσαι» ή, ακόμα χειρότερο, συνεχίζουν το παλιό τροπάριο της δεκαετίας του ’80, τότε που το «κουτόφραγκοι» και το «όταν εμείς είχαμε Παρθενώνες, αυτοί έτρωγαν βελανίδια» αποτελούσαν κορυφαίες ατάκες τοποθετήσεων κατά των ευρωπαϊκών ελέγχων.
Ακόμα και σε εκείνη την εμβληματική δίκη με το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι που είχε γίνει ελληνικό και μας έπιασαν στα πράσα «οι κουτόφραγκοι», ο δικαζόμενος υπουργός τότε του ΠΑΣΟΚ Νίκος Αθανασόπουλος είχε μιλήσει μέσα στο Ειδικό Δικαστήριο για τους Παρθενώνες και τα βελανίδια, αποθεώνοντάς τον μέσα ενημέρωσης και εννοείται η πλειοψηφία, τότε, της κοινής γνώμης.
Από τότε βέβαια κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, άλλαξαν πολλά και πάρα πολλά προς το καλύτερο – μην είμαστε της λογικής ότι όλα στραβά πάνε –, αλλά ο εθισμός στην παρανομία, η συνήθεια της αυθαιρεσίας και της μη τήρησης του νόμου, δυστυχώς, χαρακτηρίζει και σημαντικές εκφάνσεις στην άσκηση της πολιτικής, και νοοτροπίες εμπεδωμένες σε μεγάλα κομμάτια της κοινής γνώμης, το καθένα για διάφορα θέματα και για διαφορετικούς λόγους.
Πολλοί επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τον εθισμό στην παρανομία και την αυθαιρεσία το επιχείρημα πως έτσι είναι ο Έλληνας, είναι στο «DNA» της φυλής το ανυπότακτο και το ανυπάκουο, γιατί δεν θέλουν να παραδεχθούν το αυτονόητο. Πως η νομιμότητα είναι βασική προϋπόθεση ενός κράτους δικαίου και της δημοκρατίας.
Το βασικό όμως είναι πως το ίδιο κράτος, η πολιτεία, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, πρωτίστως πρωταγωνιστούν και δίνουν το παράδειγμα της αυθαιρεσίας. Σύνηθες φαινόμενο, νόμοι που, εν όψει κυρίως εκλογικών αναμετρήσεων, νομιμοποιούν παράνομες πρακτικές, τα αυθαίρετα, δεν έχουν ταίρι, δίνουν αυθαιρέτως λύσεις σε αιτήματα κοινωνικών ομάδων που βλάπτουν το κρατικό ταμείο ή το περιβάλλον ή πολλά άλλα.
Με τούτα και με τ’ άλλα, όταν ήρθε το καινούργιο πρόστιμο των 400 και εκατομμυρίων ευρώ, δεν είδαμε ούτε σφοδρές αντιδράσεις ούτε κοινωνική κατακραυγή. Ένα ακόμα πρόστιμο, στη λογική ότι η αυθαιρεσία και η παρανομία είναι μια απλή κανονικότητα…
tovima.gr
