Η πατρινή εικαστικός μάς μιλά για την τέχνη της και για τις μοναδικές στιγμές της καλλιτεχνικής σύλληψης. Συνεπής στο μοιραίο της ρόλο, αφήνεται, οδηγείται και εμπιστεύεται μόνο τη ψυχή της.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΛΟΥΜΗ
PATRAS VOICE: Πως θα παρουσιάζατε εσείς την Σοφία Πουλή;
ΣΟΦΙΑ ΠΟΥΛΗ: Δανειζόμενη τα λόγια του αγαπημένου Salvador Dali θα είμαι στην ερώτησή σας αυτή σύντομη, ώστε ήδη έχω τελειώσει. Όπως καταλαβαίνετε δε μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Προτιμώ να μιλώ μέσα από την τέχνη μου κι εκείνη να μιλά για εμένα και -πιστέψτε με- λέει πάντα την αλήθεια.
P.V.: Πώς γεννήθηκε μέσα σας η ανάγκη για ζωγραφική δημιουργία;
Σ.Π.: Έχω την αίσθηση πως με την ανάγκη αυτή γεννηθήκαμε την ίδια μέρα. Γιορτάζουμε μαζί τα γενέθλιά μας…
P.V.: Ποια είναι τα θέματα με τα οποία ασχολείστε και ποια συναισθήματα κυριαρχούν την ώρα που ζωγραφίζετε;
Σ.Π.: Το υγρό στοιχείο, η θάλασσα αποτελεί έναν μόνιμο καμβά στις εικαστικές μου προσεγγίσεις. Όσο για τα συναισθήματα που πηγάζουν την ώρα της δημιουργίας είναι ζάλη, μέθη, ίλιγγος.
P.V.: Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σας;
Σ.Π.: Ό,τι μπορώ να δω, να αγγίξω ή να αισθανθώ.
P.V.: Πως αισθάνεστε όταν βλέπετε ένα έργο σας ολοκληρωμένο;
Σ.Π.: Είναι περίεργο αλλά νιώθω μεγάλη απορία κι έκπληξη για τον τρόπο και τη στιγμή που τελειώνει ένα έργο. Απλά κάτι σταματά το χέρι μου, λες και κάποιος το κατευθύνει.
P.V.: Ξεχωρίζετε κάποιο από τα έργα σας; Και αν ναι, γιατί;
Σ.Π.: Το κάθε ένα είναι μοναδικό. Ωστόσο, παραδέχομαι πως το έργο μου «ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ», με έχει σημαδέψει και δε θα ήθελα να το αποχωριστώ.
P.V.: Απ’ ότι καταλαβαίνω, ο αποχωρισμός αυτός εμπεριέχει μια μορφή οδύνης. Σε τι βαθμό δένεται ο δημιουργός με το έργο του;
Σ.Π.: Δένεται απόλυτα, είναι «παιδί» του και του δίνει κομμάτι του εαυτού του. Πληγώνεται όταν το αποχωρίζεται… Παράλληλα είναι ωραίο να διατηρείται στην αιωνιότητα και ας μην το έχει δίπλα του.
P.V.: Ποια θεωρείτε τα σημαντικότερα εργαλεία του ζωγράφου;
Σ.Π.: Η ψυχή είναι το ένα και μοναδικό. Σε κατευθύνει η σιωπή της.
P.V.: Και ο νους; Το μυαλό έχει θέση στην τέχνη ή τουλάχιστον στη δική σας τέχνη;
Σ.Π.: Η ζωγραφική θέλει μόνο καρδιά, το μυαλό χρειάζεται στα μαθηματικά.
P.V.: Κωνσταντινούπολη, Κύπρος, Παρίσι, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σύρος, Σπέτσες είναι κάποια από τα μέρη που έχουν ταξιδέψει τα έργα σας ενώ τελευταία βρέθηκαν και στη Ρώμη. Αλήθεια, τι αντίκτυπο έχει μέσα σας αυτή η ανταπόκριση του κοινού;
Σ.Π.: Μεγάλη ικανοποίηση που τα έργα μου, τα οποία αναδεικνύουν πτυχές της ψυχής μου, μια εξομολόγηση και έκθεση ταυτόχρονα της βαθύτερης έκφρασής μου, «μιλούν» σε κάποιους.
…είμαι ευτυχισμένη με τις επιλογές μου, ικανοποιημένη για την κατάκτηση των στόχων μου και σίγουρη για τα μονοπάτια που βαδίζω.
P.V.: Σύμφωνα με τον Πικάσο «δεν έχει σημασία τι ψάχνεις αλλά τι βρίσκεις». Εσείς έχετε βρει αυτό που ψάχνατε; Είστε ευτυχισμένη με την επιλογή σας;
Σ.Π.: Είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τον Πικάσο. Η πραγματική πρόκληση είναι πως θα διαχειριστείς αυτό που φανερώνεται μπροστά σου. Είτε πρόκειται για απαντήσεις, είτε για αλήθειες, είτε για πρόσωπα. Προσωπικά, είμαι ευτυχισμένη με τις επιλογές μου, ικανοποιημένη για την κατάκτηση των στόχων μου και σίγουρη για τα μονοπάτια που βαδίζω.
P.V.: Ως καλλιτέχνης και γυναίκα πιστεύετε πως υπάρχει γυναικεία ευαισθησία στην τέχνη;
Σ.Π.: Για μένα και η ευαισθησία και η τέχνη δεν έχουν φύλο.
P.V.: Τελικά, καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Σ.Π.: Γεννιέσαι. Είναι στο DNA κάποιου. Και να μην το έχεις καταλάβει σε μικρή ηλικία, αν το έχεις, θα έρθει να σε βρει αυτό κάποια στιγμή της ζωής σου.
P.V.: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Σ.Π.: Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω τους αγαπημένους μου, ωστόσο ιδιαίτερη θέση μέσα μου έχουν οι Dali, El Greco, Γύζης, Λύτρας, Παρθένης…
P.V.: Υπάρχει κάποιο θέμα που θα θέλατε να ζωγραφίσετε και δεν το έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Σ.Π.: Το παράλογο με μένα είναι πως δε σκέφτομαι όταν δημιουργώ. Βάζω έναν λευκό καμβά μπροστά μου και ξεκινώ χωρίς να ξέρω τον προορισμό. Αφήνω το αποτέλεσμα να με εκπλήξει.
P.V.: Τι θέση έχουν τα χρώματα στη δική σας ζωή;
Σ.Π.: Κυρίαρχη φυσικά θέση γιατί μας την κάνουν πολύ πιο όμορφη. Φανταστείτε τη καθημερινότητα χωρίς χρώμα πόσο μονότονη και καταθλιπτική θα ήταν.
P.V.: Με τι χρώματα θα ζωγραφίζατε την Ελλάδα;
Σ.Π.: Αν αναλογιστούμε την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας μόνο τα γκρίζα χρώματα θα ήταν κατάλληλα… Κάτι τέτοιο ωστόσο θα ήταν όχι μόνο απαισιόδοξο αλλά και άδικο… Το βαθύ μπλε της θάλασσας, το γαλάζιο του ουρανού, τα ζεστά χρώματα της γόνιμης γης μας, το λευκό της ελληνικής ψυχής δε γίνεται να παραμεριστούν.
P.V.: Ποια τα όνειρά σας για το μέλλον;
Σ.Π.: Όνειρα δεν κάνω. Σκέψεις μόνο που καλπάζουν και προσπαθώ να τις υλοποιήσω όσο μπορώ. Ανήκω στο τώρα και αγωνιώ για το τι μου επιφυλάσσει το μέλλον. Είμαι περίεργη όσο και εσείς να το ζήσω…■
